Quartieri Spagnoli to charakterystyczna dzielnica Neapolu. Znacie ją z pocztówek i zdjęć ilustrujących miasto. Niesamowicie wysokie kamienice, gęsto przylegające jedna do drugiej i wąskie korytarze między nimi. Od góry wygląda jak szachownica. Kolorowe flagi, szmatki i pranie zdobiące korytarze między budynkami. Śmigające tam i z powrotem trajkoczące skutery.

Historia dzielnicy hiszpańskiej sięga już  XVI wieku kiedy wicekról Don Pedro Alvarez de Toledo, zażądał wybudowania dzielnicy by móc przyjąć żołnierzy wojska hiszpańskiego. Hiszpanie kiedy nie walczyli dobrze zadomowiali się w dzielnicy. Pojawiła się prostytucja, kradzieże i inna działalność przestępcza. Dzielnica owiana była złą sławą i rósł konflikt między Hiszpanami, a Neapolitańczykami.  W dzielnicy praktycznie zawsze mieszkała biedna społeczność i imigranci . Ostatnia epidemia cholery wybuchła w latach 70. XX wieku.  Były lata, kiedy w śmietnikach znajdowano ciała należące do anonimowych żołnierzy camorry, a turysta wchodził między kamienice na własną odpowiedzialność. Zróżnicowane warstwy społeczne mieszkają tu do teraz, ale wszystko zupełnie się zmieniło. 

Obecnie dzielnica nadal jest chaotyczna, pełna sprzeczności, mieszkanki kulturowej, ale jest prawdziwym bijącym sercem Neapolu.




Obecnie w dzielnicy działa kilka organizacji antymafijnych oraz, takie które starają się wskrzesić dobrego ducha w dzielnice. 
#cuoredinapoli z początku była projektem Akademi Sztuk Pieknych w Neapolu przekształciła się w  wielką społeczność działającą w dzielnicy. Pomagają sobie nawzajem, promują miejsce również przy pomocy hashtagu. W oznaczonych miejscach, można zjeść prawdziwy, domowy neapolitański obiad, kupić owoce od sprzedawcy w sklepiku który dziedziczy kolejne pokolenie, a nawet ostrzyc włosy u prawdziwego neapolitańczyka.
Do społeczności należą również artyści miejscy, muzycy oraz inicjatywy kulturowe, które organizują spontaniczne koncerty, akcje i instalacje  artystyczne. Wszystko  ma na celu zaangażowanie wszystkich podmiotów niezbędnych do budowania przynależności do terytorium jakim jest Quartieri Spagnoli. 

http://www.cuoredinapoli.net/

http://www.quartierispagnoli.org/ to blog, gdzie można dostać wszystkie niezbędne informacje o dzielnicy, także związane z lokalnymi działaniami.

ULICA JEST PRZEDŁUŻENIEM MIESZKANIA
Jest to charakterystyczne dla południa Włoch. I bassi czyli małe mieszkania na parterach często otwarte są na oścież tak, że bez większego wysiłku czy wścibskości można zaglądnąć do środka. W dzień na ulicach wiesza się pranie, suszy makaron czy umyte naczynia, a nawet je obiad. Chodząc miedzy kamienicami czuje się na zmianę zapach proszku do prania lub gotującego się makaronu z ziemniakami. Nie dziwią nikogo krzesła pozostawione na środku i tak wąskiej uliczki. Pewnie zaraz ktoś tu przyjdzie pogadać z sąsiadem. Nie przeszkadzają chodzący turyści, czy po prostu ludzie lub dzieciaki szalejące na skuterach. A to że jeżdżą na nich czasem nawet po 3-4 osoby jest wręcz totalnie nieodpowiedzialne. Ale kto by się przyjmował, tutaj żyje się inaczej. I chociaż na via Toledo ulicy ciągnącej się u stóp i graniczącej z Quartieri Spagnoli stacjonuje czasem wojsko, nie czuje się tu niebezpiecznie. A jakoś tak jak w domu. Tutaj przypomniałam sobie, że ludzie po prostu mogą być dobrzy i życzliwi. I tutaj zaczęłam wierzyć w nich od początku. Bo tutaj absolutnie każdy na uśmiech odpowiada uśmiechem.

Na ścianach często można zauważyć kapliczki. Wypełnione są podobiznami świętych, ale zdjęciami zmarłych mieszkańców.

O'PANAR 
Wiadra i koszyki zwisające w nawet najwyższych pięter kamienic nadal mają swoje funkcje. Kiedy gospodyni nie ma siły schodzić do sklepu wystarczy, że opuści koszyk z listą i drobnymi a zaprzyjaźniony sklepikarz zrobi zakupy za nią. To nadal stosowany sposób na zakupy. Przeglądając oferty na airbnb kilka razy natrafiłam na możliwość korzystania z o'panar . Sama jeszcze nie miałam okazji. 

MIASTO W MIEŚCIE
Quartieri Spagnoli to takie miasto w mieście. Znajdziecie tu wszystko od sklepów spożywczych,kolorowe stragany warzywne, fryzjerów, przez sklepy elektroniczne, mechaników samochodowych ,  po wreszcie restauracje. Działa też kilka kuchni otwartych, gdzie można zjeść domowy obiad u prawdziwej neapolitańskiej gospodyni. Ale o tym napiszę więcej w kolejnym poście dotyczącym samego jedzenia. 
Ma się te tutaj totalne wrażenie, że wszyscy naokoło się znają.

SZTUKA
Odrapane kamienice, pranie, kolorowe chorągiewki nadają dzielnicy uroku. Quartieri Spagnoli skrywa też perełki w postaci prac artystów zajmujących się street artem. Sporo  tu vlepek i plakatów typowych dla rejonu. Jak choćby częste podobizny, a także wielki na 5 pięter mural z Diego Maradoną. 

Spacerując uliczkami zauważyć można powtarzające się obrazy. Charakterystyczne postaci, czyste, graficzne wręcz plamy kolorów. To sprawka kolektywu CIOP&KAF którzy od lat ozdabiają ulice Neapolu. 
http://www.cyopekaf.org/en/menu/

FAJERWERKI
Włosi uwielbiają sztuczne ognie i najchętniej strzelali by przy każdej nadającej się okazji. Odgłos fajerwerków towarzyszył mi zawsze przy wizycie w Neapolu. Odgłosy sztucznych ogni słychać o każdej porze dnia, ale gównie nocą. Mają one nie tylko imprezowe znaczenie. Słyszałam, że kiedyś w taki sposób też zaznacza się nowe miejsce handlu narkotykami, lub ogłasza nową dostawę. W taki sposób porozumiewano się ze sobą. Teraz jest to mało wiarogodne, gdyż fajerwerki widziałam nie raz pod oknem strzelane obok ludzi jedzących pizze. Ale też miałam okazję, budzić się o 3 w nocy i słyszeć fajerwerki.  Na Quartieri Spagnoli nadal strzela się wyjątkowo często.